دنباله دار ها

1baredigar.blog.ir

دنباله دار چیست ؟

دنباله دارها توده هایی از یخ، برف و غبار هستند  و هسته  ی آن ها را تکه های یخ و گاز منجمد، آمیخته با سنگ و غبار، تشکیل می دهد و در مرکز آن ها، احتمالا یک هسته ی صخره ای وجود دارد .

دنباله دار، زمانی که دور از خورشید قرار دارد، نامرئی است اما وقتی در نزدیکی خورشید قرار می گیرد ، گرمای خورشید شروع به ذوب کردن یخ و برف آن می کند و گاز و غبار ایجاد شده، پوششی را به نام  گیسو دراطراف هسته ی آن ایجاد می کند. تا کنون چندین دنباله دار در طول سالهای 1861 و 1882 و 1910 در آسمان ظاهر شده اند . دنباله دارهایی که در سالهای 1861 و 1910 در آسمان مشاهده شدند دارای دنباله‌ای بودند که نیمی از آسمان را فرا گرفته بود . از سال 1910 به بعد چند ستاره دنباله دار درخشان دیگر نیز دیده شده است ، اما هیچ یک از آنها مانند غولهای قبل از 1910 نبوده اند .

معروف ترین دنباله دار دوره ای ، دنباله دار هالی است. این دنباله دار، با دوره ای حدود 76 سال، آخرین بار در سال 1986 در مدارش مشاهده شد . در آن سال، دنباله دار هالی را با فضاپیما نیز مورد رصد قرار دادند که به آشکار شدن هسته ی جامد دنباله دار انجامید.

بازگشت دنباله‌دار هالی به منظومه ی خورشیدی داخلی حداقل تا ۲۴۰ سال قبل از میلاد (بیش از ۲۲۵۰ سال پیش) مشاهده و توسط ستاره شناسان ثبت شده‌ است . گزارش‌ های روشنی از حضور این دنباله‌دار توسط چینیان، بابلیان، و تاریخ‌نویسان قرون وسطای اروپا در دست است، اما هیچگاه به عنوان «بازگشت همان جسم» در هیچ زمانی شناخته نشده بود. دوره‌ای بودن ظهور این دنباله‌دار برای اولین بار در سال ۱۷۰۵ میلادی توسط ستاره‌ شناس انگلیسی ، ادموند هالی کشف و ثبت شد . این دنباله‌دار هم اکنون به نام این اخترشناس نام گذاری شده‌است . او پیش بینی کرد که دنباله دار مزبور در سال 1758 باز خواهد گشت و در همان مسیر معمول آسمان را طی خواهد کرد. پیش بینی هالی تقریبا درست بود و در سال 1759 این  دنباله دار  بازگشت و در نتیجه به ستاره ی دنباله دار هالی معروف شد . از آن زمان تا کنون دنباله دار هالی در سالهای 1835 و 1910 و 1986 ظاهر شده است . 

هالی، با ابعاد 13 در 7 کیلومتر، شکلی شبیه به بادام زمینی دارد و سطح آن را یک لایه ی فوق العاده سیاه، احتمالا یک ماده ی آلی قیر مانند یا ماده ی مشابه دیگر، پوشانده است و طغیان های شدید گاز و غبار، پیش بینی دقیق روشنایی آن را غیر ممکن می سازد .

بیش تر این دنباله دارها را تنها با تلسکوپ می توان دید و در هر دهه تنها دو مرتبه می توان دنباله دارهای روشن را با چشم غیر مسلح مشاهده کرد . دنباله دار ها پس از نزدیک شدن به خورشید و گسترش دمشان آسان تر دیده می شوند .

منبع : ویکی نجوم ، ویکی پدیا ، دانشنامه ی رشد